Liefde steun en hoop
Het is 21 maart 2020 nu ik dit stuk schrijf. Normaal gesproken zou het in de media gaan over de lente. Over de natuur die langzaam tot bloei komt. Dit jaar was tevens de verwachting dat het nieuws aandacht zou besteden aan de stikstofcrisis, zorgen over het dierenwelzijn, klimaatverandering, vluchtelingen aan "de poort van Europa", het tekort aan medewerkers in de zorg, het onderwijs en in andere hulpverleningsberoepen. Maar het loopt anders. Het Corona-virus waart rond over de wereld en eist alle aandacht op in het nieuws en in onderlinge gesprekken tussen mensen.
Allereerst wil ik benadrukken dat ik meeleef met alle mensen die het Corona-virus hebben of krijgen, maar ook met hen die er bang voor zijn, die het in hun omgeving zien of op de beelden uit de media. Heel veel sterkte wil ik de mensen wensen, die sterfte aan Corona meemaken in hun directe omgeving.
Het is een rare tijd, maar dat deze er nu is, verbaasd me niet. Zoals ik er naar kijk kon het bijna niet anders dan dat we een keer "vast zouden lopen". Denk aan de overconsumptie, het materialisme, de zelfverrijking (vaak ten koste van anderen of van de natuur), de overmatige regeldruk en de bureaucratie om alles te kunnen blijven managen en te kunnen controleren. Maar ook het gebrek aan compassie met mensen en dieren die elders leven of compassie en liefde voor de aarde waarop we leven, behoud van de natuur, en ga zo maar door; Het was vaak ver te zoeken. De mens is geneigd om dingen naar zijn hand te zetten, om de wereld te beïnvloeden, helaas dikwijls voor eigen gewin. En laten we eerlijk zijn: Er zijn inmiddels verschillende generaties die zijn groot gebracht met het beeld dat dingen maakbaar zijn, dat je mee moet in de heersende cultuur en economie. En met alle prikkels die bij mensen binnen komen (zie eerdere artikelen), zijn veel mensen moeilijk in staat om echt terug te gaan in zichzelf. Dat is voor veel mensen zelfs beangstigend, want wie zijn ze zelf nou eigenlijk echt? Veel mensen zijn momenteel geworden tot wat er van hen verwacht wordt. Waar sta jij nou zelf bijvoorbeeld echt voor? Leef je jouw passie? Gebruik je jouw talent optimaal en besteed jij oprecht aandacht aan mens en natuur? Kun jij zonder oordeel liefhebben en anderen onvoorwaardelijk het beste gunnen? Of heb je last van bewuste of onbewuste beïnvloeding van buiten?
Momenteel verschijnen er gigantisch veel teksten, beelden en artikelen op social media. Realiseer je bij het zien of lezen hiervan dat deze allemaal gekleurd zijn. Oordeel of voel zelf wat het beste bij je aansluit op het moment, maar dan echt vanuit het diepste van je kern. Dit moment is voor velen een moment van reflectie. Er is voor meer mensen dan ooit in de laatste decennia, tijd ontstaan om echt even dichter bij jezelf te komen. Dichter bij je gezin, je familie of naasten om je heen te kunnen staan. Geef hen aandacht en stuur hen licht.
Wat aandacht krijgt, groeit. Dit is in mijn overtuiging ook zo met gedachtekracht. Geloof dus in jezelf, concentreer je op het licht in je, op de warmte en liefde die jij ook echt in je hebt, al was je het misschien even kwijt. Zorg goed voor jezelf op het gebied van welzijn en visualiseer licht om je heen en geef dit licht ook aan je omgeving. Biedt de mensen steun en hoop, ook al kan dat nu soms alleen op afstand. Heb vertrouwen dat ondersteunende gedachten ook al kracht en vertrouwen geven. Wat je immers aandacht geeft, dat groeit.
Dit artikel schrijf ik om hoop te bieden. Om jou te helpen in deze nieuwe realiteit. Heb vertrouwen dat, als we hier straks doorheen zijn, we andere keuzes kunnen maken met elkaar. Andere keuzes in de richting van wat er echt toe doet. We zijn er aan toe als mensen en als aarde. We zijn, ondanks alle verschillende achtergronden en uitingsvormen, allen één!
Bovenstaande tekst heb ik ook ingesproken. Terug te luisteren via deze link: https://youtu.be/-Y6Ue7ZDtgo
